Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία του σήμερα, οι άνθρωποι καλούμαστε να συνυπάρχουμε σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη με ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικές κουλτούρες, πολιτισμούς, θρησκείες. Αυτό είναι πραγματικά υπέροχο. Δυστυχώς όμως, τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο ρόδινα. Η διαφορετικότητα όπως κι αν εκφράζεται, συνήθως δεν είναι αποδεκτή από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, φέρνοντας μεμονωμένους ανθρώπους σε δύσκολη θέση ή στοχοποιώντας ευρύτερες κοινωνικές ομάδες. Η μόνη ελπίδα για να αλλάξουμε αυτές τις νοοτροπίες, είναι να εμπνεύσουμε στην νέα γενιά το όραμα του σεβασμού στην διαφορετικότητα. Τι κάνουμε λοιπόν; Ας δούμε μερικές απλές συμβουλές που είναι καλό να ακολουθούμε:

1. Τα παιδιά μας θα ακούσουν ρατσιστικά σχόλια και οφείλουμε να τα προετοιμάσουμε γι’ αυτό
Δεν είναι ασυνήθιστο τα παιδιά να ακούσουν τους συνομηλίκους τους να χρησιμοποιούν ρατσιστικές βρισιές, ακόμα και στην πρώτη τάξη του δημοτικού. Τα παιδιά ξεκινούν να δέχονται ερεθίσματα από εξωτερικούς παράγοντες που δεν λαμβάνουμε πάντα υπ’ όψη μας. Επίσης, ποτέ μην θεωρείς την οικογένειά σας στο απυρόβλητο για μια επίθεση με ρατσιστικά σχόλια ή μη αποδοχή της διαφορετικότητας.

2. Δεν πρέπει να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε καν το πρόβλημα
Συχνά ισχυριζόμαστε ότι δεν έχουμε ρατσιστικές αντιλήψεις, ότι δεν βλέπουμε πουθενά διαφορές στους ανθρώπους και είμαστε μάλιστα περήφανοι για αυτό. Το ζητούμενο δεν είναι απαραίτητα αυτό. Οφείλουμε να εντοπίζουμε τις διαφορές, να τις σεβόμαστε και φυσικά να εντοπίζουμε την παθογένεια της ρατσιστικής προκατάληψης. Κάθε πρόβλημα για να λυθεί, πρέπει πρώτα να μας γίνει συνείδηση.

3. Κάνουμε συχνές και χαλαρές συζητήσεις σχετικά με τον ρατσισμό
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για να συζητήσουμε για τον ρατσισμό. Γύρω μας υπάρχουν άπειρα ερεθίσματα που θα δίνουν τροφή σε μια τέτοια συζήτηση. Τα πρότυπα που προβάλλονται στην τηλεόραση για παράδειγμα, συχνά διακατέχονται από σεξισμό. Ο εισαγόμενος κινηματογράφος παρουσιάζει με συγκεκριμένους τρόπους τους έγχρωμους ανθρώπους. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια καλή αρχή για ανάλυση.

4. Γινόμαστε εμείς το παράδειγμα
Οι πράξεις μιλούν δυνατότερα από τις λέξεις. Αν λέμε στα παιδιά μας ότι θα πρέπει να αποδέχονται τους πάντες, ανεξάρτητα από τη φυλή τους, αλλά εμείς συναναστρεφόμαστε μόνο ανθρώπους που μας μοιάζουν, τότε ποιο μήνυμα άραγε μεταδίδουμε στο παιδί μας;

5. Δεν σταματάμε να αυτοβελτιωνόμαστε διαλύοντας τις δικές μας ρατσιστικές αντιλήψεις
Δεν μπορούμε να δώσουμε το καλό παράδειγμα, αν δεν αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας. Καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα απαλλαγούμε από όλες τις ρατσιστικές πεποιθήσεις μας. Θα πρέπει να έχουμε συνείδηση των δικών μας προκαταλήψεων και να μην σταματήσουμε ποτέ να δουλεύουμε για την αντιμετώπισή τους.